Celles qui jouent (Degenen die spelen)

On ligne
Taal : FR
Ontwerp door Zoé Kamalic
Duur: Podcast van 5 afleveringen
Plaats: Bellone
De podcastafleveringen zijn te vinden op La Pointe media.
Aflevering 1: Anne-Marie Loop “Ik draag mijn vergaderingen.”
Degene die het er niet mee eens is of degene die, op het podium, doet alsof ze het ermee eens is om ons te laten zien dat we het niet moeten doen. Als Anne-Marie Loop haar leven heeft gewijd aan het theater, dan is dat ongetwijfeld omdat er iets in de wereld is dat niet bij haar past en het hoog tijd is om dat te veranderen. Vandaag luisteren we naar haar.
Aflevering 2: Estelle Marion “Ik hoor nergens bij. Ik ben meervoudig.”
Terug naar de basis van theater. Weg met alle kunstgrepen. Het lichaam van de actrice centraal stellen in het schrijfproces. Werken vanuit haar aanwezigheid, de verbuigingen in haar stem, haar unieke manier om de ruimte te bewonen. Zij is het materiaal van de voorstelling. Estelle Marion, van Belgisch-Rwandese afkomst, is waarschijnlijk de eerste actrice van gemengd ras die optreedt op onze gesubsidieerde podia, en vandaag luisteren we naar haar.
Aflevering 3: Agnès Limbos “Het werkt niet rationeel, of intellectueel.”
Als pionier van het objecttheater richtte Agnès Limbos in 1984 de Compagnie Gare Centrale op en sindsdien heeft ze een unieke theatrale stijl ontwikkeld die het verbale, het visuele en de kunst van het performen combineert. Vandaag luisteren we naar haar.
Aflevering 4: Francine Landrain “Het zweet. Het boeren. Het is vlees.”
Hoe leven en creëren we in een vervallen wereld waarin alles al gebeurd lijkt te zijn? Hoe herdefiniëren we gemeenschappelijke actie na de mislukte utopieën van het vorige decennium? Waar vinden we het ongehoorde, het onvermoede? Groupov, een toonaangevend theatergezelschap in Franstalig België en daarbuiten. Francine Landrain is een van de oprichters en we luisteren vandaag naar haar.
Aflevering 5: Jo Deseure “Vreugde vind je altijd in de marge”.
‘Je weet niet meer wie je bent, wie je was, je weet dat je speelde, je weet niet meer wat je speelde, wat je speelt, je speelt, je weet dat je moet spelen, je weet niet meer wat, je speelt’. In deze toewijding brengt Marguerite Duras een eerbetoon aan de actrice Madeleine Renaud. Deze woorden resoneren met de carrière van actrice Jo Deseure, waar de grenzen tussen theater en leven, tussen jezelf en de ander die je speelt, reëel maar poreus zijn. Vandaag luisteren we naar haar.