Onderzoekers uit de filosofie, antropologie en de kunsten hebben een niet-discriminerende tarot ontwikkeld die ontworpen is als een instrument voor collectieve transformatie op basis van specifieke problemen. Het idee werd geboren na het lezen van onder andere het boek van Etienne Souriau "Les deux cent mille situations dramatiques" (1950). Het is de bedoeling dat je de kunst beoefent om problemen, twijfels, impasses en aarzelingen die ons zowel op persoonlijk als op collectief vlak bezighouden, te vertalen in de vorm van "gedramatiseerde situaties", op gemeenschappelijke wijze en met behulp van kaarten die in staat zijn ons aan te spreken. De kaarten dragen de schreeuwen van personages uit het Westerse gedachtegoed: literaire personages als Dostojevski's Idioot, filosofische personages als Pascal's Gokker of Descartes' Kwade Genius, ecofeministische personages als Starhawks Godin of Donna Haraway's hond Cayenne, mythologische personages als de Zeemeermin, Isis, de Amazones, dierlijke personages zoals de Teek, etc. Hun kreten zijn nooit eenduidig en krijgen pas hun kracht in relatie tot het probleem zoals het zich voordoet en de manier waarop zij op elkaar reageren. Tarot traint ons om te "dramatiseren", om ons te leren vertellen wat ons situeert en hoe, door een probleem te situeren, het ons in ruil daarvoor situeert. Een dramatische situatie, geïnspireerd door Souriau, wordt bepaald door de spanning van krachten (dramatische personages) maar ook door het gezichtspunt van waaruit men zich in dit spinnenweb begeeft/begeeft. De tarot die wij samen, maar ook met de kaarten zelf hebben gecreëerd, is niet gericht op "voorspellen" maar op het dramatiseren van een situatie die degene die de kaarten raadpleegt verontrust; die hen doet aarzelen; voor een probleem stelt. De dramatisering van een situatie betekent dus de omzetting ervan in een modus die niet theatraal maar juist pragmatisch is: de trekking, transformeert ons door ons te situeren.