Chevalier Surprise is een groep waarvan de punkenergie de handicap overstijgt. Dit kwartet uit Verviers speelt boogie punk rock met unionistische frasering en concerten van een ongewone intensiteit. Het is een explosieve cocktail van gitaren en rauwe poëzie, die doet denken aan The Cramps, B52 én Pierre Rapsat!
“Quand je vais à la boulangerie, à la poissonnerie et que les gens me regardent de travers, j’ai envie de leur dire : Vous avez un problème ? Vous voulez mon poing dans votre gueule ?”
[“Als ik naar de bakker of de viswinkel ga en mensen kijken me scheef aan, heb ik zin om te zeggen: ‘Hebt u een probleem? Wilt u slaag op uw smoel?”]
De groep is het geesteskind van Rémi Rotsaert (vzw Zone-Art) en kwam in december 2017 tot leven dankzij een samenwerking tussen de kunstenaars.ressen van de vereniging, hun animator/muzikant Rémi Rotsaert en muzikant Jérémy Alonzi. In 2020, als neveneffect van het coronavirus, veranderde Rémi Rotsaert van richting en maakte plaats voor David D’Inverno op drums.

DJ Hyppocampo is een uitstekende bar-DJ die altijd op zoek is om een congalijn te creëren met haar publiek. Dankzij haar ervaring als mediathecaris heeft ze toegang gehad tot een abyssale verzameling vergeten en/of niet-gedigitaliseerde muziekprojecten waarmee ze graag haar mixen samenstelt. Ze is ook lid van het Brusselse collectief Poxcat, dat als doel heeft vrouwelijke DJ’s, producers en muzikanten zichtbaar te maken en te promoten door het organiseren van feestelijke evenementen, het uitzenden van radioshows en podcasts.

Wat is een Belle flaque?
Vloeistof die achterblijft op de dansvloer,
onze lichamen glinsteren, parelen, onze konten krullen. De ‘guerrilla’s’ van de dansvloer begeleiden mijn selectie. We hebben honger.
Woede en liefde, ongeacht geslacht, maar meer vrouwelijk.
Wat uit onze ogen stroomt als we aan onze liefde denken. Onze vreugde, onze woede, achtergelaten op de dansvloer, reizen we over het doornige en golvende pad van onze dichtste en kwetsbaarste emoties.

Belle flaque bouwt haar sets op als een eerbetoon aan dansende lichamen, aan “harten zonder veranda’s”, aan woede, aan stemmen en onverzadigbare honger.
Op dit moment draait ze een selectie van dance hall, rap, shatta en trap, zonder beperkingen qua stijl. Zolang onze lichamen maar trillen.

Het is verontrustend genoeg om je te laten dansen en krachtig genoeg om je te laten glimlachen.