Door een combinatie van statistisch onwaarschijnlijke omstandigheden leidden gelijktijdige incidenten in strategische elektriciteitscentrales tot de ineenstorting van het hyper-geconnecteerde Europese elektriciteitsnet, dat al verzwakt was door de branden die het zuiden van het continent teisterden.
Geconfronteerd met zulke complexe technologische restricties zou het weken en misschien wel maanden duren om de fabrieken één voor één opnieuw op te starten.
Dat wisten we toen natuurlijk nog niet. We wisten ook niet hoe de publieke uitbarsting om de crisis te beheersen ons allemaal zou veranderen, en daarmee ook de cynische, destructieve maatschappij die we tot dan toe hadden getolereerd…
Myriam blikt terug en ontmoet de mensen met wie ze deze historische gebeurtenissen heeft meegemaakt.

Samen halen ze herinneringen op aan hun ontreddering op 22 juli 2025: de angst, het abrupte verdwijnen van alledaagse referentiepunten, maar ook de paradoxale en emanciperende vreugde van onderlinge ondersteuning.
Ze* vertellen hoe hun leven van de ene dag op de andere radicaal veranderde, hoe ze* zich organiseerden om aan de meest dringende en essentiële noden te voldoen. Ze* herinneren zich het geweld van rantsoenering en vordering, het schrikbeeld van dictatuur, hun angst, hun woede… En hoe hun wereld ontstond uit de as van de onze.

De film wordt gevolgd door een nagesprek met de regisseur·se.